Lars Daniels in Perswijn:

Lars landt op Corsica – hij is al net zo enthousiast als wij…
Een lezenswaardig artikel, in deel 1 verslag van bezoek aan het noordwesten, rond Patrimonio, waarbij Lars ook bij onze drie producenten langsgaat:

Domaine Giudicelli, Muriel Giudicelli en Stef Liobard

Naast de Arena’s en Yves Leccia heeft Patrimonio meer baanbrekende producenten. Eerst ging ik op bezoek bij Domaine Giudicelli van Muriel Giudicelli, gestart in 1997. Zij komt van oorsprong uit een bergdorp bij Solenzara, maar hield al vroeg van de wijnen van Patrimonio, vertelt haar partner Stéphane Liobard, die me rondleidt. ‘Vooral ook van de rode wijnen, die vroeger belangrijker waren dan de witte.’

De 11 hectare wijngaarden van Giudicelli liggen allemaal in de zogenaamde Conca d’Oro, zoals het gebied van Patrimonio en andere dorpen ook wordt genoemd. Ze liggen op heel diverse bodems: schist, kalksteen en ook graniet.

‘Onze bodem varieert soms wel per 10 meter.’ Ze werken volgens de biodynamie en dat gaat prima, zegt Stéphane, terwijl hij me een wilde groene asperge laat proeven.

Naast wijngaarden heeft het domein ook nog 28 hectare prachtig natuurlandschap vol lokale vegetatie: le maquis. De ontwikkeling in het wijnmaken legt Stéphane kort uit: ‘We begonnen met tanks van rvs, toen barriques, nu demi-muids, Stockingers, amforen en jarres (kruiken) van zandsteen.’ De wijnen zijn prachtig; ze zijn van een grote puurheid en hebben een heerlijke textuur.

Cantina di Torra, Nicolas Mariotti Bindi

Een andere belangrijke producent in Patrimonio is Nicolas Mariotti Bindi met zijn Cantina di Torra. Hij studeerde ooit rechten in Parijs, maar keerde terug naar het eiland om wijnboer te worden. Het is een inmiddels bekend verhaal: de aantrekkingskracht van Corsica op zijn ‘kinderen’ is enorm, veel van hen keren terug van het vasteland waar ze zich er nooit helemaal bij voelen horen. Hij werkte als chef de culture bij Leccia en begon zijn eigen domein.

Helaas is Nicolas zelf niet aanwezig – hij is druk met aanplanten – maar de proeverij en het gesprek met zijn rechterhand Philippe Picard had ik niet willen missen. In de oude cantina met betonnen cuves liet hij me het hele gamma proeven. Het is enorm gevarieerd, met een aantal originele vins de soif – ook uit literflessen! – en serieuze rode wijnen. Ik vind de witte wijnen het mooist, vooral de heerlijke Albore 2024 en de bijzondere Blanc Mursaglia Vieillissement Prolongé 2022.

Domaine Giacometti, Sarah en Simon Giacometti

Een goed beeld van Patrimonio is niet compleet zonder een uitstapje naar Le Désert des Agriates. En ik zal het nooit vergeten. Door alle regen van het voorjaar was het grove granietzand grotendeels weggespoeld, waardoor de weg naar Domaine Giacometti en Clos Teddi in feite bestond uit grote granieten rotsblokken. Mijn huurauto stond weliswaar wat hoger op de pootjes, maar had geen vierwielaandrijving. En de berm langs de kant had zo’n wildgroei eenjarige planten, dat ik vreesde voor de lak. Je moet wat overhebben voor bijzondere wijnen van bijzondere plekken…

Met zweet in de handen bereikte ik Giacometti. Wat een plek! Simon Giacometti, die het familiedomein leidt met zijn zus Sarah, nam me mee naar de wijngaarden in de woestijn van Agriates. ‘We zitten in het uiterste westen van de appellation Patrimonio, met in de verte de baai van Saint-Florent,’ vertelt hij. ‘Het is een extreem gebied. Vroeger was het een bekende landbouwzone, nu zijn er nog maar vier wijnbedrijven.’ Rijdend door het prachtige landschap van granietrotsen en wijngaarden, met hier en daar een typerende stenen hut (paiagu), vertelt Simon verder: ‘Onze bodems zijn grof zanderig en heel arm; ze drogen in de hete zomer snel uit. Toch doorstaan de planten de extreme omstandigheden goed. Ook omdat we werken met goede onderstokken, om de rijping te vertragen en minder indroging te hebben.’

Bron: Perswijn nummer 5 augustus 2025