De wijnen van Pascal (en zijn neef François) zijn ware icoonwijnen. Al jaren worden ze gezien als de beste van de streek. Hun wijngaarden liggen allemaal rondom Chavignol; als Sancerre officiële crus zou kennen, dan zouden dit zonder twijfel grands crus zijn. De Mont Damnés wordt vaak vergeleken met Les Clos in Chablis: beide groeien op Kimmeridgienbodems met een hoog kalkgehalte. Hoewel er door de jaren heen wel opnieuw is aangeplant, bestaat het merendeel van de wijngaarden uit oude stokken van 60+ tot stokoud, soms zelfs meer dan 100 jaar.

In de regel wordt er laat en rijp geoogst, al wordt door de klimaatverandering de zuurgraad tegenwoordig nauwlettend bewaakt. De wijnen bevatten vaak nog 2 à 3 gram restsuiker. Jong geven ze doorgaans weinig prijs: zuren, restzoet en mineraliteit komen pas met de tijd in balans. Een jonge Cotat is als een puber – de verhoudingen zijn nog niet helemaal in evenwicht.

Met rijping ontvouwt zich de ware kracht: de mineraliteit van de bodem en de energie van de oude stokken, omlijst door fijn, rijp fruit en élevage. De 2022 Mont Damnés die we onlangs proefden, was nu al prachtig: zuiver en open, met groene kruiden, kamperfoelie, zeste d’orange en oranjebloesem. De spanning van de kalkbodem verfijnd gecombineerd met het strelende van de klei en het luchtige in de bodem van de fossiele dwergoesters (Exogyra virgula).