Op wijnpad maart 2023

Het zijn en blijven roerige, onzekere tijden: waar ergens op de wereld iemand een essentiële kraan of knop open- of dichtdraait, heeft dat ook elders, zelfs heel ver weg, gevolgen. We moeten het onder ogen zien, ermee leren omgaan. Maar laten wij het hier over de vervagende grenzen binnen de wijnwereld hebben (en liever niet over de aandacht die kort-door-de-bochtige anti-alcohollobby krijgt zonder dat er inhoudelijk tegenspel wordt geboden). Wijn wordt steeds meer androgyne, non-binair. Wit-rood: zo eenvoudig is het niet meer, rood wordt lichter, schurkt qua kleur soms tegen rosé aan, qua smaak tegen (fris) wit. Wit krijgt door schilinweking juist bite, wat tannines en kleur op de wangen, en is – indien ongefilterd – nog (natuur)troebel ook. En rosé? Die slaat dezer dagen nodeloos witbleek uit omdat die een modieuze Provence-look moet hebben, een vergissing, het komt de smaak niet ten goede. Ook herkomsten vervagen, neem natuurwijntovenaar Jean-François Ganevat die voor zijn handelshuis nieuwe wegen exploreert door druiven uit verschillende streken (Jura, Bourgogne, Beaujolais, Elzas) te assembleren. Hij is de enige niet. Wel lastig als consument wanneer je wijn/producent niet kent en er op het jolige etiket Vin de France staat en geen appellation. Einde verzuilde wijnwereld van rood-wit en Bordeaux-Bourgogne? Niet het einde, wel een veranderde, spannende waarin – mits je er voor openstaat, je niet klampt aan wat je thuis, uit boeken of op conservatieve wijncursus hebt geleerd- veel (meer) te ontdekken valt… We denken dat we weer een mooie selectie voor u hebben gemaakt, met naast wijnen van oude getrouwen, als altijd ook een podium voor nieuw talent.
Pace e bene
Marc Collard & Tjitske Brouwer