Sardinië
Eiland van contrasten, zeker landschappelijk en geologisch gezien. Hoge bergen, graanvlaktes, kiezel-, rots- en zandstranden in alle kleuren van de regenboog. Het ruige, desolate binnenland is een onvergelijkbaar andere wereld dan die van de toeristische Costa Smeralda en zuidkust bij Cagliari. Sardinië is met zijn 1,6 miljoen inwoners dunbevolkt, terwijl het amper grotere Sicilië, er bijna 6 miljoen telt. Schapen zijn er wel overal….
De stijl wijnen is de afgelopen 20 jaar sterk veranderd, ‘gemoderniseerd’…. zoals dat heet. De klassieke, van nature, zware (minimaal 14.5%) wijnen van vermentino (wit) en cannonau (rood), soms met restzoet, bijna portachtig, hebben plaats gemaakt voor lichte, droge, jong te drinken terraswijnen, even vlekkeloos als (vaak) bloedeloos. Er zijn andere klonen aangeplant, er wordt vroeger en meer machinaal geplukt, met oenologische hulpstoffen gewerkt, en de historisch beste terroir veelal veronachtzaamd. Zo kan een wijn met de DOC Cannonau di Sardegna van heel het eiland komen, een van de redenen voor (onze) Alessandro Dettori voor de ogenschijnlijk meer basale IGT-status Romangia voor de wijnen te kiezen, welke echter wel de herkomst reflecteert.
Een hardnekkig misverstand, in stand gehouden door boek van Jancis Robinson, is dat cannonau hetzelfde is als garnacha (grenache), die door Spanjaarden in de 15e eeuw zou zijn meegebracht. Het DNA komt voor ongeveer 80% overeen, dat is net zoveel als dat van de mens ten opzichte van de aap. Bovendien zijn er op het eiland bij opgravingen sporen van meer dan 5000 jaar oud gevonden. Daarbij dient opgemerkt dat veel wijn die als cannonau door het leven gaat feitelijk afkomstig is van de tocai rosso, een in de jaren zeventig vorige eeuw massaal aangeplante kloon, die meer kleur maar minder suiker (alcohol) geeft en simpeler van expressie is. Zoals Dettori zegt: Als je een cannonau-wijn van minder dan 14.5˚ en donker van kleur aantreft, weet je zeker dat het geen echte is… Die is namelijk transparant als een mooie bourgogne of barolo en heeft minimaal 15˚ …
Wij kiezen voor het autochtone, natuurlijk rijke type van Dettori, zowel voor wit (van vermentino en beetje muscato) als rood van respectievelijk cannonau, pascale en monica. Zulks vraagt om rijke, pittige kost. Zoals gerijpte schapenkaas, wild zwijn, speenvarken, pasta met pittige (rode pepers!) saus, al dan niet met vis en/of schapenricotta. U zult zien: deze gerechten meer alcohol en zelfs wat natuurlijk druivenzoet nodig om goed te landen, een moderne standaardwijn van 12.5% valt al snel weg en door de mand.
