Alsace
Geen streek in Frankrijk met zulke comfortabele opbrengsten als de Elzas. Er mag 88 hl/hectare worden geoogst. Dat is veel en in bepaalde jaren mag je nog meer binnenhalen. En dan nog: alle druivensoorten bij elkaar opgeteld. En nu de grote wisseltruc. Je oogst 150 hl/ha lucratieve tokay of riesling en laat minder gewilde druiven als de sylvaner, aan de stokken hangen. Zogenaamde opbrengst 25 hl/ha. Je middelt en komt keurig aan de toegestane 88! Maar wat wil je. Zolang de consument zich tevreden stelt met dunne, bijgesuikerde, ontzuurde, overzwavelde wijnen als er maar pinot blanc of tokay op het etiket staat en het niet meer dan zes euro kost….
Natuurlijk zijn er ook (en steeds meer) goede wijnboeren (die tegenwoordig bijna allemaal min of meer biologisch werken), we hebben ze allemaal gehad (en dat vóórdat ze bekend werden….) Schoffit, Dirler, Tempé, Rominger, Spielmann en natuurlijk Jean-Pierre Frick, de godfather van de biodynamie. Helaas zijn de prijzen van de meeste goede elzassers niet meer concurrerend te noemen. Ook lastig is dat veel Elzassers last hebben van onevenwichtig restzoet, en dat op etiket vaak niet te zien is of wijn droog, beetje zoet of heel zoet is...
Maar er gloort hoop... De wijnen van aanstormend talent Catherine Riss (Mittelbergheim) hebben weinig tot niets met het stereotype Elzas te maken. Het zijn strijkkwartetten om eens rustig voor te gaan zitten.
